W obliczu zbyt wolnego wdrażania innych rozwiązań w walce ze zmianami klimatu, technologie CCUS zyskują na znaczeniu jako istotny element strategii dążenia do neutralności emisyjnej. Choć rozwój CCUS przez lata postępował powoli, ostatnie osiągnięcia technologiczne oraz rosnące wsparcie rządowe  w wielu regionach świata nadały temu procesowi nowy impuls. Dzięki temu, perspektywa szerszego wdrożenia tych technologii w nadchodzących latach staje się coraz bardziej realna. 

Niestety, obecny poziom implementacji CCUS pozostaje niewystarczający,  by technologia ta mogła w znaczący sposób pomóc w osiągnięciu zerowej emisji netto do 2050 roku. Wysokie koszty sekwestracji, transportu, utylizacji  i magazynowania CO₂, jak również konieczność ogromnych inwestycji  w infrastrukturę, to tylko niektóre z wyzwań stojących przed masowym  wdrożeniem CCUS. Dodatkowo, wciąż istnieje wiele pytań dotyczących  bezpieczeństwa i dojrzałości tych technologii, co wpływa na ograniczone  zaufanie społeczne. 

Aby przełamać te bariery, niezbędne są dalsze innowacje, wsparcie ze strony polityk publicznych oraz zwiększone inwestycje. Kluczowe będzie opracowanie bardziej efektywnych, opłacalnych technologii, stworzenie stabilnych ram  regulacyjnych oraz zachęt, które pozwolą podjąć ryzyko finansowania tych inwestycji. Istotna jest również edukacja i budowanie społecznej akceptacji  dla tej formy walki ze zmianami klimatu. Adopcja CCUS będzie prawdopodobnie najbardziej dynamiczna w regionach spełniających odpowiednie kryteria, takie jak dostępność magazynów CO₂,  długowieczne źródła emisji, wsparcie rządowe, korzystne koszty energii  oraz synergie przemysłowe. Ostateczny sukces tej technologii będzie zależał  od ścisłej współpracy rządów, przemysłu i ośrodków badawczych. 

Dowiedz się więcej.